Lennisheuvel, 11 april 2013

Het lijkt er op dat de gemeente Boxtel definitief de weg kwijt is in haar pogingen om van ruimtelijke ontwikkelingen nog iets te maken waar niet alleen maar verliezers uit voort komen. Zo ook weer bij de discussie over het hoogspanningstation op industrieterrein Vorst wat - naar nu blijkt uit een verkennende studie - op de slechtst denkbare plek moet komen te liggen. Als het aan de gemeente ligt, ten minste.

Dat is gek. Je zou denken dat de gemeente, bestaande uit gekozen vertegenwoordigers van het volk toch, zich pal zou scharen achter haar inwoners en dus alles in het werk zou stellen om een slechte keuze voor haar bevolking te voorkomen. Maar niet in Boxtel. Daar heeft het college geen enkele moeite met het nemen van een beslissing, die overduidelijk niet in het belang is van de inwoners van Lennisheuvel. Zijn dat soms geen bewoners van de gemeente? Het heeft er alle schijn van. Het rapport waarin zeven alternatieven met elkaar worden vergeleken maakt reeds melding van weerstand bij de bevolking indien voor de locatie van Vorst A wordt gekozen. Tja. Niemand kan dus met droge ogen beweren dat het protest van de afgelopen maanden als een verrassing moet zijn gekomen. Of toch?

De gemeente had beter moeten weten, en ook beter moeten besluiten. Of liever gezegd: eerder. Want bij de bouw van het datacenter van de Rabobank enkele jaren geleden was immers al duidelijk dat de stroomvoorziening moest worden uitgebreid. Vervolgens gebeurde er jaren niets, totdat de nood zo hoog werd dat voor de enige uitweg werd gekozen die de gemeente nog zag: een aanvraag die past binnen een bestaand bestemmingsplan. Dat de afstand tot de dicht bijgelegen huizen dan slechts 20 meter bedraagt, werd daaraan opgeofferd. Een forse misrekening die nog verstrekkende gevolgen zal hebben. Je hoeft geen glazen bol te hebben om te weten dat de verantwoordelijk wethouder bij de komende gemeenteraadsverkiezingen slechts een figurantenrol zal vervullen.

Maar het verhaal gaat verder. Want wederom maakte de gemeente een misrekening, door aan te nemen dat de weerstand onder haar bevolking wel zou wegvloeien met de tijd. Vele pogingen werden daartoe gedaan, zoals het zo lang mogelijk achterhouden van informatie tot het echt niet langer kon. Maar de bewoners van Lennisheuvel, inmiddels verenigd door de gemeenschappelijke vijand, bleek veerkrachtiger. Allerlei acties werden op touw gezet. De publieke tribune tijdens raadszittingen puilde uit van boze en gefrustreerde dorpsbewoners. Vurige teksten werden door raadsleden op het college afgevuurd, nadat ze zich ter plekke op de hoogte hadden gesteld van de ernst van de situatie. In een poging nog iets van gezag te handhaven de wethouder bleef alsmaar vragen ontwijken, halve waarheden gebruiken en uitvergroten, zich verschuilen achter nog lopende procedures en verhalen op te dissen uit het verleden waar niemand op zat te wachten. Het is droevig maar waar.

De burger verliest hierdoor vertrouwen in het lokale bestuur. Anno 2013 mag je van een volksvertegenwoordiger meer verwachten dan dit erbarmelijke gedrag. De gemeente zou zich diep moeten schamen. Het is ook niet alleen uit eigenbelang dat mensen hier boos over zijn. Het is het gebrek aan democratie en respect wat mensen dwars zit.

Niemand wil een hoogspanningsstation pal tegen het dorp Lennisheuvel. Althans, niet als je inwoner van dit dorp bent, of ook maar enig gevoel hebt voor respectvol omgaan met mensen. Daar zou een volkvertegenwoordiger zich meer van moeten aantrekken dan het college van Boxtel nu doet. De nieuwe burgermeester weet wat hem te doen staat.