In 1842 zag Den Eijngel er al buitengewoon aantrekkelijk uit.

Dit interview is eerder gepubliceerd in RKO van 9 oktober 2012.
De huismeester.

Andere intervieuws:
Bastiënne Derks
E en M v Abeelen
Cor Scheutjens
Tesse vd Struijk
Katrien v Hettema
Jos Nooren
Eva Roos
Jan Maas naar Salonta
Marieke van den Heuvel

Den Engel, het monumentale pand op de hoek van de Mijlstraat en de straat Lennisheuvel, staat aan de vooravond van een ingrijpende metamorfose. De nieuwe bewoners, Leo Koenraads en Carly Brussé, gaan het pand grondig renoveren en in oude luister herstellen.

Leo Koenraads (58) en zijn echtgenote Carly Brussé (55) wonen sinds kort in Lennisheuvel. Leo en Carly komen uit Den Haag waar Carly de kost verdient als teamleidster in een verzorgings-tehuis. Leo is politiecommissaris. Beide werken nog steeds in Den Haag en reizen vier dagen per week van Lennisheuvel naar Den Haag en terug. Leo en Carly woonden in Den Haag op een mooi appartement. Maar de laatste jaren hadden beide het gevoel toe te zijn aan iets anders. "Daarom zijn we hier en daar eens rond gaan kijken. Ook in Brabant dat we kenden van vroeger; en zo hebben we op een gegeven moment in Lennisheuvel Den Engel ontdekt. Jah, en dan val je voor de leeftijd van zo'n pand. Toen we Den Engel voor het eerst gingen bekijken was er beneden een tentoonstelling ingericht. En op zolder zong een koortje. Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat we waarschijnlijk toen al op de gedachte zijn gekomen om Den Engel te kopen."

Den Eijngel
"Nadien hebben we veel gegoogeld om de geschiedenis van Den Engel te achterhalen. Die zoektocht heeft veel interessante feiten opgeleverd. We hebben bij voorbeeld een reproductie van een heel oud schilderij gevonden. De naam van de schilder is niet te lezen, maar er staat wel een duidelijk jaartal op: 1842. De herberg stond toen aan een zandweg en op het schilderij is ook nog iets te zien van de Acht Zaligheden. We hebben ook ontdekt dat de naam van de herberg vroeger anders werd geschreven. Dat is te lezen in een document van 1724 waarin sprake is van een uithangbord met daarop de naam Den Eijngel."

Leo en Carly gaan Den Engel netjes opknappen. Er komen tekeningen op tafel waarop Leo met enige trots aanwijst hoe het gaat worden. "Buiten zal er weinig veranderen. Het wordt wel allemaal strak in de verf gezet. De pannen op het woonhuis blijven liggen, maar de schuur wordt voor driekwart met riet gedekt. Binnen gaan we wel het een en ander aanpassen. Zoveel mogelijk in oude stijl. Want Den Engel is een rijksmonument. Gelukkig is de gemeente heel coöperatief. Ook van de monumentencommissie krijgen we alle medewerking."

Terwijl de gastvrouw ijverig in de weer is met koffie vertelt Leo terloops dat hij tot voor een half jaar nog in Afghanistan diende. "Anderhalf jaar, van begin 2011 tot medio 2012, was ik betrokken bij de opleiding van Afghaanse agenten. Ik was aangesteld als mentor van het hoofd van politie in de provincie Kaboel. Jammer dat de media zo'n negatief beeld schetsen van de situatie in Afghanistan. De meeste Afghanen deugen echt wel. Helaas streeft een kleine groep iets anders na. Tot 1960 was Kaboel een moderne, modaine stad. Door opeenvolgende oorlogen, ondermeer met de Russen, is alles kapot gemaakt."

Leven in de brouwerij
Terug bij het onderwerp van gesprek vertellen Leo en Carly dat Den Engel iets van de oude herberg-sfeer terug moet krijgen. "We willen een beetje leven in de brouwerij maar dan wel kleinschalig. Boven komen twee kamers voor bed and breakfast. De schuur willen we ter beschikking stellen voor kleinschalige evenementen zoals een expositie, een proeverij en ook wel voor een vergadering. Vroeger was er bij het huis een boomgaard. In het kader van de actie 'De smaak van het Groene Woud' gaan we met subsidie vijf biologisch geteelde hoogstamfruitbomen planten en van de grond tussen de bomen willen we bloemrijk grasland maken. Maar eerst gaan we het bakhuis opknappen. Daar gaan we tijdens de verbouwing wonen. We vinden het ook wel leuk ons te verdiepen in het broodbakken." "En we gaan kiepen houden", lacht Carly nadrukkelijk. "Voor de eitjes."